Grutto
In de meivakantie waren de weersvoorspelling zo goed, dat mijn vrouw en ik
besloten om een weekje met de caravan naar een camping net boven Turnhout te gaan.
Een mooi gebied qua natuur, maar ook behoorlijk dichtbij leuke steden zoals
Tilburg, Breda en Antwerpen.
Na aankomst en het neerzetten van de caravan een glaasje wijn en
even later lekker aan de barbeque.
Maar tijdens het eten hoorde ik geluiden, die ik heir helemaal niet had verwacht.
Zwarte Specht en Groene Specht had ik verwacht en hoopte dat
ik ze tegen zou komen, maar nee...... het geluid dat ik hoorde
was "Grutto, grutto, grutto....".
En het klonk niet eens zo heel ver weg.
Even later nog een bekend geluid, maar ik kon het toch niet thuisbrengen.
Na lang nadenken wist het opeens: Het gejodel van een Wulp.
Anderhalve dag later rijden we op de N-weg waar de camping aan ligt en
zie ik een veelbelovend zijweggetje.
Echt zo'n landweggetje waar je allerlei vogelsoorten kunt verwachten.
Op de terugweg snel even de boel verkennen en ik zag al direct
een paar mooie fotomodellen.
Dat moest ik later allemaal eens rustig bekijken.
Roodborsttapuit
Het blijkt het Turnhouts Vennengebied te zijn.
Een beschermd gebied waar een aantal vennen in ere hersteld zijn.
Voor de vogelaar valt er enorm veel te zien, maar voor de fotograaf is het wat minder.
Overal van die afschuwelijke paaltjes, prikkeldraad en hekken.
Ook veel schrikdraad tegen de Vossen.
Voor de vogels een geweldig gebied en er is dan ook genoeg te zien.
Maar je moet geluk hebben om vogels daadwerkelijk een
beetje aardig op de foto te krijgen.
Er broeden Stelkluten, Grutto's, Kieviten, Wulpen en allerlei klein spul.
De volgende middag ga ik er eens een paar uurtjes rondneuzen
en kijken wat er voor de camera wil verschijnen.
Graspieper
Veel vogels hebben jongen en er worden enorm veel soorten prooien verzameld.
Op bovenstaande foto zie je een rups, een slakje en een soort mug.
Omdat de vogels zo druk zijn met de jongen,
is het betrekkelijk simpel om dichtbij te komen met de auto.
Zolang je het maar rustig aan doet.
Graspieper
In het gedeelte waar ik mag komen, kom ik vier territoria tegen van Graspiepers.
Allemaal hebben ze jongen en er lijkt voedsel in overvloed te zijn.
Maar ik tel ook territoria van de Roodborsttapuit.
Roodborsttapuit
Daarvan tel ik er 3.
Het lijkt ook wel dat het gebied wat de Roodborsttapuit zich toe eigent
iets groter is dan dat van de Graspieper.
De Roodborsttapuiten zijn ook een stuk lastiger te benaderen
dan de Graspiepers.
Vooral de mannetjes gaan er aldoor al snel vandoor,
maar op twee plekken zijn de vrouwtjes een stuk minder schuw.
Grutto
En zie ik dan uiteindelijk een Grutto.
Weliswaar ver weg en in tegenlicht, maar het is het bewijs
dat ze er zijn en dat ze aan het broeden zijn of dat er jongen rondlopen.
Ver weg zie ik ook nog een Wulp en alles bij elkaar genomen,
een mooie reden om de komende dagen nog een paar keer langs te gaan.
Maar de volgende dag eerst een ochtendje winkelen in Breda en
we willen op de terugweg eens kijken of we
de Siberische Grondeekhoorns kunnen vinden in het wandelbos in Tilburg.
Via mijn hulplijn Kees weet ik waar ik ongeveer moet zijn,
maar bij aankomst is het toch nog zoeken geblazen.
Nadat de auto geparkeerd is moet ik kiezen of ik
het bos aan de linkerkant of aan de rechterkant van de weg in moet lopen.
Toch maar even gevraagd aan een voorbijganger en die stuurde ons
de juiste richting op.
Maar ja, wat dan?
Waar zitten de Eekhoorntjes nou toch?
Na een minuut of 10 rondlopen zie ik een oudere man met een hondje
en vraag hem waar ik moet zijn.
Hij weet direct waar ik naartoe moet en al snel komen we bij
een plek waar duidelijk is dat er vaker gefotografeerd wordt.
Siberische Grondeekhoorn
We zijn maar op een boomstam gaan zitten en ik heb op een aantal plekken
wat gepelde Hazelnoten neergelegd en dan is het afwachten.
Na een minuut of 15 kwam daar opeens het eerste Eekhoorntje aanschuifelen.
Nou had ik ze al eerder op een andere plek gezien en gefotografeerd,
maar mijn vrouw was verrast hoe klein en schattig het diertje was.
Ik zag al snel dat het een jong was en waar één jong is, zijn er vaak meer.
Het kleine Eekhoorntje kiest helaas de slechts mogelijke plek uit
om te gaan zoeken naar eten en ket vol tegenlicht
maak ik toch maar een aantal foto's.
Het is allesbehalve een ideale plek voor het maken van foto's.
Het is er best wel donker en overal staan stammetjes en liggen takken
om de Siberische Grondeekhoorns op te fotograferen.
Hier is duidelijk dat overdaad schaadt.
Maar ik ben toch echt niet van plan om iets in te gaan richten
voor dat ene uurtje dat ik er ben en besluit om in
de nabij omgeving even rond te gaan neuzen.
En dat bleek een heel goed idee.
Siberische Grondeekhoorn
Ik ben nog geen 10 meter verder of ik hoor iets ritselen boven mijn hoofd.
Na even zoeken, zie ik er eentje op een tak zitten en er komt er nog
eentje aan en nog eentje.
En dan zie ik een nesthol en er komt nog een koppie uit tevoorschijn.
Siberische Grondeekhoorn
De jonkies komen 1 voor 1 uit het nesthol en dalen rustig af langs de boomstam.
Omdat ik nu op een plek sta met licht tegen, schuifel ik een beetje rond
de boom op zoek naar een betere plek.
Ik blijf last houden van tegenlicht, maar op 1 plekje houden
de bladeren het meeste licht wel tegen.
Siberische Grondeekhoorns
Kees had mij aangeraden om mijn 400mm lens mee te nemen,
maar ik merk dat dit net even te veel is.
Ik krijg net niet beide diertjes helemaal op de foto en ook is de
combinatie net even te zwaar om ermee uit de hand te schieten met 1/80ste.
Maar ja, mijn 70-200 lichtsterke lens ligt in de auto en mijn statief ligt daar ook.
Ik had namelijk niet verwacht dat ik een statief nodig zou hebben.
Siberische Grondeekhoorn
Soms moet je het maar gewoon doen met wat je hebt en
dan maar hopen dat de scherpte over het algemeen acceptabel is.
Siberische Grondeekhoorn
Inmiddels wordt het lastiger om mij ergens op te richten.
Siberische Grondeekhoorn
Alle jongen en de ouders zijn inmiddels uit het nest en ze zitten overal.
De ene zit lekker op een tak de boel te bekijken,
Siberische Grondeekhoorn
Terwijl een ander op weg is naar de grond om naar voedsel te zoeken.
Siberische Grondeekhoorns
Een tweetal Eekhoorntjes heeft die grond inmiddels al bereikt en omdat
mijn gefotografeer opvalt, hebben zich inmiddels meer mensen
met een camera zich rond de boom opgesteld.
Siberische Grondeekhoorn
Het grote nadeel hiervan is dat ook niet-fotografen even nieuwsgierig komen kijken
en zo ook een man en vrouw met een hond.
En je raadt het al........
De hond is niet aangelijnd en grijpt 1 van de pasgeboren Eekhoorntjes.
Het kleintje schreeuwen en die heeft het niet overleeft.
En dat mens dan maar beweren dat ze haar hond aan het trainen was en
(uiteraard) dat hij dat anders nooit deed.
En dan keren zich opeens 7 volwassen zich tegen dat mens en blijft ze
het vertikken om die hond aan te lijnen.
Je zou zo'n wijf toch een doodschop verkopen he.
Maar bij mij was het plezier er wel direct af en liet ik de ruziënde groep
maar achter mij. Inmiddels heb ik al genoeg hondenbezitters zo achterlijk zien en horen reageren,
wanneer er iets gezegd wordt van hun loslopende hond, dat ik het opgegeven heb.
Ze moeten er gewoon een paar maanden echt goed op laten controleren
door een paar honderd BOA's en dan is het hopelijk snel over.
Gewoon direct een flinke boete zeker in het broedseizoen.
Siberische Grondeekhoorn
Op de terugweg naar de auto kwamen dit exemplaar nog tegen.
Geweldige leuke diertjes zijn het.
Omdat we nu iets eerder terug waren op de camping,
ben ik nog even naar het beschermde natuurgebiedje gereden.
Omdat ik nu wist waar ik exact moest zijn,
kon ik ook direct beginnen met fotograferen.
Roodborsttapuit
Het is grappig om te zien, hoe vogeltjes voedsel verzamelen voor hun jongen.
Roodborsttapuit
Zowel de Roodborsttapuit als de Graspieper gaat op een paaltje op de uitkijk zitten en
wanneer ze een prooi zien duiken ze erop.
Nou heb ik ieder jaar Koolmezen in de nestkast in de tuin en die komen aldoor met 1 rupsje aanvliegen.
Maar deze soorten gaan met 1 prooi in de snavel weer op een paaltje zitten en
wachten geduldig op de volgende prooi die langskomt en
dan weer de volgende en pas wanneer er niets meer bij kan,
worden de jongen opgezocht om ze te voeren.
Graspieper
En dan is het knap dat ze alles gewoon vast kunnen houden.
Kneu
Het gebiedje herbergt heel veel leuke soorten, maar je moet wel aardig wat geluk
en geduld hebben om ze ook een beetje aardig op de foto te krijgen.
Kneu
Alleen zo jammer dat er aan de wegkanten weinig struiken staan,
zodat je vogels in een wat natuurlijkere setting kunt fotograferen.
Oeverloper
De vennetjes waar het gebied om bekend is, zijn ook alleen van grote afstand te bekijken.
Genoeg leuke soorten die er lopen te foerageren,
maar het valt gewoon niet te fotograferen.
Deze Oeverloper kwam nog het dichts bij en dan is de afstand al snel 40 meter.
De andere vennen in het gebied liggen zelfs nog veel verder van de weg en
zijn bijna niet eens te zien.
Roodborsttapuit
Maar er valt genoeg te zien en ik heb mij er prima vermaakt.
Grutto
Het voordeel van het gebied is, dat het er niet zo druk is met fietsers en wandelaars.
Daardoor worden vogels minder verstoord en zitten ze wat rustiger op de paaltjes.
Grutto
Ik zag direct dat deze Grutto op een plek zat, waar de mogelijkheden op een leuk
totaalbeeld aanwezig waren. Het was een beetje passen en meten qua afstand en
het kiezen van hoe hoog mijn standpunt moest zijn.
Maar na een paar probeerseltjes kreeg ik de achtergrond waarnaar ik op zoek was.
Toch een leuk extraatje met die gele vlekken van het Koolzaad.
Grutto
Soms zat een Grutto zo dichtbij het pad, dat ik de vogel onmogelijk
in zijn geheel in de zoeker kon vangen.
in zijn geheel in de zoeker kon vangen.
Dan denk je dat begin mei alle Grutto's wel gepaard zullen zijn,
maar er blijken dus ook laatkomers rond te zwerven.
Grutto's
In ieder geval had ik geen paringen meer verwacht van Grutto's.
Weliswaar een beetje ver weg,
maar altijd leuk om te fotograferen.
Grutto's
Kievit
Het beschermde gebied ligt tussen gewone boerenbedrijven, waar al de eerste
keer gemaaid was. Ik zag op twee verschillende plekken een Kievit-ouder en
allebei met drie kleintjes.
De jongen op de foto hierboven waren ongeveer een week ouder,
dan het jong (en zijn broertjes en zusjes) hieronder.
Kievit
Weidevogels zijn zogenaamde nestvlieders en die gaan vlak na de geboorte al
zelf op pad om naar eten te zoeken.
Het is een grappig gezicht om zo'n jong te zien jagen.
Het jong ziet ook geen enkel gevaar tijdens het zoeken naar eten en
ze kunnen dan erg dichtbij komen.
Zolang de ouder-vogel geen gevaar ziet, mogen ze hun gang gaan.
Zodra er echt gevaar dreigt begint de ouder-vogel te roepen en
drukken de jongen zich direct tegen de grond aan.
Al met al een erg leuk gebiedje om wat uurtjes in door te brengen en
buiten dat, een uitstekend weidevogel-gebied.
Hopelijk worden er veel jongen voortgebracht.
Bij thuiskomst had ik nog een paar dagen vakantie en daarin
ben ik langs een gebied met een baltsende Kemphaan geweest.
Daar komt een apart blogje van, maar straks eerst
het tweede deel van Gruttoland met oa deze:
Bergeend
Tot de volgende keer,
René
